GAŁCZYŃSKI ZŁOTA MONETA 200ZŁ

Konstanty Ildefons Gałczyński urodził się 23 stycznia 1905 roku w Warszawie. Pierwszy wiersz Gałczyńskiego ukazał się w czasopiśmie "Rzeczpospolita" w 1923 roku bezpośrednio przed jego maturą. Kilka miesięcy później Gałczyński rozpoczął współpracę z "Cyrulikiem Warszawskim" i napisał pierwszą powieść pt. "Porfirion Osiełek, czyli Klub Świętokradców". Bardziej świadomą i zorganizowaną działalność artystyczną poeta rozpoczyna po przyłączeniu się do grupy poetyckiej Kwadryga. W wieku 29 lat Gałczyński wyjeżdża do Wilna, gdzie pracuje bardzo intensywnie nawiązuje współpracę z radiem, drukuje swoje wiersze w prasie wileńskiej ("Słowo", "Kurier Wileński"), a także krakowskiej ("Wróble na Dachu") i warszawskiej ("Kurier Poranny"). Wydaje poemat "Ludowa zabawa". Gałczyński tworzy również w okresie wojny co owocuje ciągiem wierszy wojennych. Poeta współpracuje z "Przekrojem" powstaje „Zielona Gęś" i "Listy z fiołkiem". Sporadycznie Gałczyński występuje w satyrycznym teatrzyku "Siedem Kotów" recytując własne wiersze. Pisze "Zaczarowaną dorożkę" i "Kolczyki Izoldy". Drukuje w "Tygodniku Powszechnym", "Odrodzeniu" i "Szpilkach". W czerwcu 1948 roku pogarsza się stan zdrowia poety przechodzi on zawał serca. Dwa lata później poeta znowu pisze. Tworzy poemat "Kronika olsztyńska", "Niobe" oraz Wit Stwosz. W marcu 1952 roku artysta ma drugi zawał serca, a rankiem 6 grudnia 1953 roku Gałczyński niespodziewanie umiera. Pogrzeb poety odbył się na cmentarzu wojskowym na Powązkach.

Stan zachowania: I (menniczy)
Stop: Au 900
Nakład: 3500
Srednica: 27 mm
Waga: 15 g
Rant: gładki
Stempel: lustrzany